Πρόληψη και καταπολέμηση των πυρκαγιών στην Μαγνησία

Ως μελος της Πανελληνιας Ενωσης Ερασιτεχνων Μετεωρολογων "HellasWeather" βοηθω και εγω με τους δυο μετεωρολογικους σταθμους μου αυτο το καλοκαιρι στην προληψη και την καταπολεμηση των πυρκαγιων στην περιοχη μου.
Ο Θωμας Γεωργιου σε συνεργασια με το Εθνικο Αστεροσκοπειο Αθηνων (ΕΑΑ) συγκεντρωνει τα δεδομενα απο ολους τους σταθμους της Ελλαδας (πλην αυτων της ΕΜΥ) και δημιουργησε ενα προγραμμα το οποιο δινει την επικινδυνοτητα εκδηλωσης πυρκαγιας στην περιοχη του σταθμου. Αυτη ειναι μια σημανικη πρωτοπορια καθως οι μεχρι τωρα μετρησεις γινονταν απο τους ελαχιστους σταθμους της ΕΜΥ και τα δεδομενα τους τα συγκεντρωνε η Πολιτικη Προστασια.
Στα χερια μας τωρα εχουμε ενα ισχυρο εργαλειο και για την καταπολεμηση των πυρκαγιων μετα την εκδηλωση τους. Οι σταθμοι αναφερουν ανα 10 λεπτα την θερμοκρασια, την διευθυνση και την ταχυτητα των ανεμων, την υγρασια και δινουν 24ωρη με 48ωρη προβλεψη του καιρου αυτοματα! Στην Μαγνησια πλεον υπαρχουν 12 ερασιτεχνικοι αλλα με επαγγελματικες λειτουργιες σταθμοι: Στην Ν.Ιωνια, στο Βολο, στην Πορταρια, στην Ζαγορα, στον Πτελεο, στο Πηγαδι Πτελεου, στην Σκιαθο και στην Σκοπελο και ελπιζουμε συντομα να μπορεσουμε να τοποθετησουμε 2 νεους αυτοματους σταθμους στην Κατω Γατζεα και στην Αργαλαστη. Μεχρι τον Μαρτιο λειτουργουσε και στα Χάνια Πηλιου ο δικος μου σταθμος αλλα λογω τεχνικων προβληματων τον αποσυνδεσα. Με αυτα τα δεδομενα η Πυροσβεστικη Υπηρεσια θα μπορει να γνωριζει ανα πασα στιγμη την κατευθυνση των πυρκαγιων και τις συνθηκες που υπαρχουν πριν και κατα την διαρκεια της πυρκαγιας, αλλα και τι συνθηκες θα επικρατησουν τις επομενες ωρες.

Τα δεδομενα που αξιοποιουνται δινουν την παρακατω εικονα με τον κινδυνο πυρκαγιας την ωρα που φαινεται η εικονα με κλιμακα: χαμηλη, μεσαια, υψηλη, πολυ υψηλη και ακραια περιπτωση εκδηλωσης πυρκαγιας:



Η συγκεκριμενη εικονα αναφερεται στην περιοχη του Βολου και παιρνει τα δεδομενα απο τον σταθμο μου στην Ν.Ιωνια Βόλου.

Ο χαρτης για την Ελλαδα βρισκεται εδω: http://www.metar.gr/el/map_fire.php

Παγκόσμια Ημέρα της Γης με τον πλανήτη να νοσεί βαθύτατα

Ο μεγάλος ασθενής «γιορτάζει»

ΑΠΕ

Εικόνα καταστροφής στη λίμνη Κορώνεια

Αθήνα

Ήταν 22 Απριλίου 1970 όταν εκατομμύρια Αμερικανοί βγήκαν στους δρόμους ζητώντας μέτρα και σεβασμό για το περιβάλλον. Σε ανάμνηση εκείνης της πρώτης ουσιαστικά κινητοποίησης, η 22α Απριλίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα της Γης. Πάνω από ένα δισεκατομμύριο πολίτες θα λάβουν μέρος στις εκδηλώσεις που έχουν προγραμματιστεί με ένα ζητούμενο: λιγότερα λόγια, περισσότερα έργα. Ο πλανήτης σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπος με τεράστια προβλήματα, όπως λιμοί, κατάρρευση οικοσυστημάτων, μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών και λειψυδρία. Όπως αναφέρει Το Βήμα της Μεγάλης Τρίτης, τα τελευταία 30 χρόνια, ο πλανήτης έχει χάσει πολύτιμα τροπικά δάση έκτασης ίσης με εκείνη της ΕΕ. Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, το 16% των θηλαστικών ανά τον κόσμο κινδυνεύει από αφανισμό. Στην Ευρώπη το ποσοστό αυτό φθάνει το 42%, ενώ μόνο για το 8% των θηλαστικών διαπιστώνεται αύξηση του πληθυσμού τους. Αλλωστε η Γηραιά Ηπειρος τον τελευταίο μισό αιώνα έχει απολέσει περισσότερο από το 50% των υγροτόπων και των γεωργικών εκτάσεων που θεωρούνται υψηλής φυσικής αξίας, ενώ ταυτόχρονα έχουν υποβαθμιστεί και πολλά από τα θαλάσσια οικοσυστήματα της- τα τελευταία 15 χρόνια υπολογίζεται ότι τα νερά της Μεσογείου έχουν «εμπλουτιστεί» με 55.000 τόνους πετρελαίου. Μάλιστα, ερευνητές του Πανεπιστημίου Πρίνστον και του αμερικανικού WWF (η μελέτη δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό έντυπο «Journal of Μammalogy») βρήκαν ότι από το 1500 μ.Χ. ως σήμερα τουλάχιστον το 35% των θηλαστικών άνω των 20 κιλών έχει χάσει πάνω από τον μισό πληθυσμό του. Σύμφωνα με την Έλενα Δανάλη από το ελληνικό γραφείο της Greenpeace αυτό που πρέπει οπωσδήποτε να εκτιμηθεί άμεσα είναι το πραγματικό συνολικό κόστος της σύγχρονης γεωργίας «που είναι πλέον ασήκωτο τόσο για την ανθρώπινη υγεία όσο και για τα οικοσυστήματα». Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα ο ΣΥΝ καλεί τους πολίτες του «πλανητικού χωριού» να προστατέψουν το κοινό σπίτι από την υποβάθμιση και τη ρύπανση. «Η επιβίωση και αναβάθμιση της ποιότητας ζωής περνάει μέσα από την ορθολογική χρήση των πόρων μας και τη φιλική προς το περιβάλλον καλλιέργεια της γης, ώστε να δημιουργηθούν οι συνθήκες για έναν βιώσιμο πλανήτη για όλους». Newsroom ΔΟΛ

Λίμνη στη Γροιλανδία μετατράπηκε σε γιγαντιαίο καταρράκτη

Ασταθές τοπίο

Associated Press

Η λίμνη είχε σχηματιστεί στην επιφάνεια του παγετώνα από το λιώσιμο του πάγου (φωτ. αρχείου)

Για περίπου μία ώρα, η Γροιλανδία απέκτησε τον δικό της πανίσχυρο καταρράκτη, καθώς μια λίμνη που σχηματιζόταν από το λιώσιμο του πάγου στην κορυφή ενός παγετώνα άδειασε απότομα μέσα από ρωγμές. Η ροή του χείμαρρου ήταν τρεις φορές μεγαλύτερη από του Νιαγάρα, εκτιμούν οι επιστήμονες. Η λίμνη στη δυτική άκρη του παγωμένου καλύμματος της Γροιλανδίας κάλυπτε έκταση 5,7 τετραγωνικών χιλιομέτρων όταν άρχισε να αδειάζει τον Ιούλιο του 2006, αναφέρουν στο περιοδικό Science Αμερικανοί ερευνητές. Χρειάστηκε 24 ώρες να αδειάσει και η μέγιστη ροή έφτασε τα 8,7 εκατ. λίτρα ανά δευτερόλεπτο. Συγκριτικά, η ελάχιστη ροή του καταρράκτη Νιαγάρα το καλοκαίρι είναι περίπου 2,8 εκατ. λίτρα ανά δευτερόλεπτο. Οι ερευνητές του Ωκεανογραφικού Ινστιτούτου Woods Hole και του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι το νερό από το λιώσιμο του πάγου, που αρχικά σχηματίζει λίμνες πάνω στους παγετώνες, μπορεί στη συνέχεια να επιταχύνει τη διάλυση των παγετώνων καθώς κυλά από ρωγμές μέχρι τη βάση τους. Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από Associated Press

Είναι αλήθεια ότι τα κλιματιστικά επιβαρύνουν το περιβάλλον και αν ναι, πώς μπορούμε να αποφύγουμε τη χρήση τους;

Τα κλιματιστικά είναι όντως εχθρικά για το περιβάλλον.

Στην Ελλάδα αγοράζονται κάθε χρόνο περίπου 350.000 συσκευές, οι οποίες από μόνες τους απαιτούν την κατασκευή ενός νέου σταθμού ηλεκτροπαραγωγής 400 μεγαβάτ! Η επιβάρυνση είναι ακόμα μεγαλύτερη αν προσθέσουμε και τα ήδη εγκατεστημένα τρία εκατομμύρια κλιματιστικά στη χώρα μας. Γενικά, τα air condition επιβαρύνουν σημαντικά το κλίμα του πλανήτη, καθώς τα ψυκτικά μέσα που διαθέτουν είναι αέρια επιβλαβή για την ατμόσφαιρα. Επίσης, όσο αυξάνεται η κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας, τόσο αυξάνονται και οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα από ρυπογόνες μονάδες ηλεκτροπαραγωγής που λειτουργούν με λιγνίτη, όπως στη Μεγαλόπολη και την Πτολεμαΐδα, ή με πετρέλαιο, όπως στο σύνολο των νησιών του Αιγαίου. Είναι προτιμότερο λοιπόν να δροσίζουμε το περιβάλλον όπου κινούμαστε με φυσικούς τρόπους, όπως η μόνωση, τα σκίαστρα, τα ειδικά παράθυρα και οι ανεμιστήρες οροφής. Πρόκειται για λύσεις πιο οικονομικές, αποτελεσματικές και φιλικές προς το περιβάλλον.

Πηγη: www.focusmag.gr

Αύξηση παγοκάλυψης στο Νότιο Ημισφαίριο

Δυσοίωνη πρόβλεψη για την άνοδο των υδάτων

Έως και 1,5 μέτρο προβλέπει ότι θα ανέβουν τα επίπεδα της θάλασσας μέχρι το τέλος του αιώνα νέα επιστημονική ανάλυση.

Η πρόγνωση, που παρουσιάστηκε σε επιστημονικό συνέδριο στη Βιέννη, είναι αξιοσημείωτα μεγαλύτερη από αυτή που είχε γίνει πέρυσι κατά τη Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC). Σύμφωνα με τους ειδικούς, μια τέτοιου μεγέθους άνοδος των θαλάσσιων υδάτων θα έχει μείζονες επιπτώσεις σε χώρες που βρίσκονται κάτω από το επίπεδο της θάλασσας και ταυτόχρονα δεν διαθέτουν τους πόρους να κατασκευάσουν συστήματα αντιμετώπισης, όπως το Μπαγκλαντές.

Η ερευνητική ομάδα δεν είναι η πρώτη που θεωρεί πολύ συντηρητική την πρόβλεψη της IPCC για μέση αύξηση των επιπέδων των υδάτων κατά 28-43 εκ. μέχρι το 2100. Η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή δεν κατόρθωσε να συμπεριλάβει την παράμετρο της επιτάχυνσης του λιωσίματος των πολικών πάγων –που οφείλεται στην αύξηση της θερμοκρασίας-, επειδή οι διαδικασίες που εμπλέκονται δεν είναι πλήρως κατανοητές από τους επιστήμονες.

Η νέα ανάλυση πραγματοποιήθηκε από μία βρετανο-φινλανδική ομάδα που δημιούργησε ένα υπολογιστικό μοντέλο το οποίο συνδέει τα επίπεδα της θερμοκρασίας με τα επίπεδα της θάλασσας τις δύο τελευταίες χιλιετίες.

«Για τα τελευταία 2.000 χρόνια, τα επίπεδα της θάλασσας ήταν πολύ σταθερά, η διακύμανση ήταν μόλις περίπου 20 εκ.», εξήγησε η Svetlana Jevrejeva από το Ωκεανογραφικό Εργαστήριο Proudman, στο Λίβερπουλ. «Μέχρι το τέλος του αιώνα, προβλέπουμε ότι θα αυξηθεί κατά 0,8 μ.-1,5 μ. Η ταχεία άνοδος στα επόμενα χρόνια συνδέεται με το γρήγορο λιώσιμο των πάγων».

Μάρτιος 2008: Νέο παγκόσμιο ρεκόρ...

NOAA: 2nd Warmest March on Record for Globe
Global Land Surface Temperature Warmest on Record

2η θέση σε ζέστη ως αναφορά θερμοκρασία σε θάλασσα και ξηρά
και 1η θέση σε ζέστη ως αναφορά την θερμοκρασία της ξηράς.


The global surface (land and ocean surface) temperature was the 2nd warmest on record for March in the 129-year record, 1.28° F (0.71° C) above the 20th century mean of 54.9° F (12.7° C). The warmest March on record (+1.33° F/0.74° C) occurred in 2002.

The global land surface temperature was the warmest on record for March, 3.3° F (1.8° C) above the 20th century mean of 40.8° F (5.0° C). Temperatures more than 8° F above average covered much of the Asian continent. Two months after the greatest January snow cover extent on record on the Eurasian continent, the unusually warm temperatures led to rapid snow melt, and March snow cover extent on the Eurasian continent was the lowest on record.
Αυτά για να μην ξεχνάμε ότι οι κλιματική αλλαγή είναι ΕΔΩ...

http://www.ncdc.noaa.gov/oa/climate/research/2008/mar/mar08.html

Το άρθρο αναφέρει ότι οι πολύ υψηλές θερμοκρασίες σε Ασία και Ευρώπη οδήγησαν σε έντονο λιώσιμο του χιονιού με αποτέλεσμα η κάλυψη σε χιόνι σε Ευρασία να είναι η χαμηλότερη που έχει σημειωθεί ποτέ.
http://www.ncdc.noaa.gov/img/climate/research/2008/mar/snowcover-nhland-mar-2008-pg.gif

National Geographic

Ο ήλιος δεν είναι η αιτία αύξησης της θερμοκρασίας

Η θεωρία των κοσμικών γαλαξιακών ακτίνων, που ξεκίνησε από τον σκεπτικιστή Henrik Svensmark στο Δανικό Διαστημικό Κέντρο (DNSC), έχει επιχειρήσει να αντιπαρατεθεί στη δημοφιλή θεωρία ότι η παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας οφείλεται στο φαινόμενο του θερμοκηπίου. Οι σκεπτικιστές υποστηρίζουν ότι οι μεταβολές στις αφίξεις των κοσμικών ακτίνων στη Γη καθορίζουν τη νεφοκάλυψη και τη θερμοκρασία.

Η εργασία του Henrik Svensmark έχει τίτλο η Μεγάλη Απάτη της Παγκόσμιας Θέρμανσης.

Ο ηλιακός άνεμος είναι ρεύματα φορτισμένων σωματιδίων που προέρχονται από τον ήλιο. Οι δε κοσμικές ακτίνες (που φτάνουν από το διάστημα) όταν φθάνουν στη Γη ανακλώνται από το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη μας και το μαγνητικό πεδίο του ηλιακού ανέμου. Άρα, σύμφωνα με την υπόθεση του Henrik Svensmark όταν ο ηλιακός άνεμος είναι ασθενής, διεισδύουν στη Γη περισσότερες κοσμικές ακτίνες,
Για αυτό το λόγο ο Terry Sloan και οι συνάδελφοί του στο Λάνκαστερ αποφάσισαν να δοκιμάσουν τη θεωρία του Svensmark.

"Αρχίσαμε να συμμετέχουμε σε αυτό το παιχνίδι λόγω της εργασίας του Svensmark," λέει ο Sloan.

"Εάν είχε δίκιο, τότε όλοι εμείς πήραμε λάθος πορεία όσον αφορά τη λήψη όλων αυτών των ακριβών μέτρων για να κόψουμε τις εκπομπές του άνθρακα. Αν είχε δίκιο , θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε κανονικά με τις εκπομπές του άνθρακα."

Η θεωρία του Svensmark λέει ότι οι ασθενείς ηλιακοί άνεμοι αναγκάζουν περισσότερες κοσμικές ακτίνες να κτυπήσουν τη Γη, δημιουργώντας κατά συνέπεια περισσότερα φορτισμένα σωματίδια στην ατμόσφαιρα και γι αυτό σχηματίζονται περισσότερα νέφη, με αποτέλεσμα να ψυχθεί το κλίμα.

Όταν είναι ισχυρή η δραστηριότητα του ήλιου, τότε εκτρέπονται περισσότερες κοσμικές ακτίνες, δεν δημιουργούνται πολλά νέφη και ο πλανήτης αρχίζει να θερμαίνεται.

Οι ερευνητές στο Λάνκαστερ προσπάθησαν να βρουν οποιεσδήποτε ιστορικές συνδέσεις υπήρχαν μεταξύ των ασθενών αφίξεων των κοσμικών ακτίνων (μετά από μια έντονη δραστηριότητα του ήλιου) και της επίδρασής τους στην νεφοκάλυψη στις παρατηρηθείσες θέσεις.

"Παραδείγματος χάριν: μερικές φορές ο ήλιος εκλύει ξαφνικά ένα τεράστιο αριθμό φορτισμένων σωματιδίων," αναφέρει ο Sloan.

"Έτσι κοιτάξαμε να δούμε εάν ή όχι αυξήθηκε η νεφοκάλυψη μετά από αυτές τις εκρήξεις των σωματιδίων από τον ήλιο. Δεν είδαμε τίποτα."

Μια μελέτη του 11-ετούς κύκλου του ήλιου είδε μια ασθενή σύνδεση μεταξύ της έντασης των κοσμικών ακτίνων και της νεφοκάλυψης, ενώ η δεύτερη μελέτη δεν παρουσίασε καμία τέτοια σύνδεση.

"Ο Terry Sloan απέτυχε απλά να καταλάβει πώς λειτουργούν οι κοσμικές ακτίνες πάνω στα σύννεφα," λέει.

Εκτός από την έρευνα του Lancaster, ο Giles Harrison, του πανεπιστημίου Reading, έκανε επίσης μια μελέτη στην οποία βρήκε έναν πολύ ασθενή συσχετισμό μεταξύ των κοσμικών ακτίνων και του σχηματισμού των νεφών.
Πέρυσι, η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίματος (IPCC) κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, αφού οι θερμοκρασίες άρχισαν γρήγορα να ανεβαίνουν στη δεκαετία του '70, η συμβολή των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου της ανθρωπότητας έχει ξεπεράσει αυτής της ηλιακής μεταβλητότητας, κατά έναν παράγοντα περίπου 13 προς 1.

Ο Sloan είπε ότι η ομάδα του απέτυχε να ελέγξει το επιχείρημα του Svensmark, και ότι η IPCC είναι στο σωστό δρόμο.

"Απ' όσο μπορούμε να δούμε, αυτός δεν έχει κανέναν λόγο να αλλάξει τις αποφάσεις της IPCC - η IPCC έχει δίκιο," είπε.

"Έτσι πρέπει να συνεχίσουμε να περικόπτουμε τις εκπομπές του άνθρακα."


Οι κοσμικές γαλαξιακές ακτίνες περιέχουν κυρίως ενεργητικά πρωτόνια που εκπέμπονται από τα άστρα του Γαλαξία μας, και αποτελούν την κύρια πηγή της ιονόσφαιρας που επιδράει στον σχηματισμό των νεφών. Επειδή το στρώμα των νεφών έχει μια αλληλεπίδραση και με την ηλιακή ακτινοβολία και με την θερμότητα της ατμόσφαιρας, ο συσχετισμός των κοσμικών γαλαξιακών ακτίνων και των νεφών χαμηλής στάθμης μπορεί να δηλώνει μια σύνδεση μεταξύ των κλιματικών αλλαγών του πλανήτη μας και της ροής των κοσμικών ακτίνων.
Προφανώς το ηλιακό μαγνητικό πεδίο αλληλεπιδράει με τις κοσμικές ακτίνες: όταν είναι ισχυρό, το πεδίο του ήλιου δεσμεύει περισσότερες κοσμικές ακτίνες, οι οποίες ιονίζουν μόρια του αέρα στη χαμηλότερη ατμόσφαιρα και κατ' αυτό τον τρόπο πιστεύεται ότι συμβάλλουν στην κάλυψη της γης με νέφη, καθώς και σε άλλα φαινόμενα σχετικά με τον καιρό. Δηλαδή οι έντονες ηλιακές δραστηριότητες, οδηγούν σε ισχυρούς ηλιακούς ανέμους που προστατεύουν την ατμόσφαιρα από τα νέφη που δημιουργούνται λόγω των κοσμικών ακτίνων.

Energy Wasting Day

Οι συνθήκες στην παγωμένη ήπειρο

Οι θερμοκρασίες του αέρα πάνω από ολόκληρη την παγωμένη ήπειρο της Ανταρκτικής έχουν αυξηθεί τρεις φορές γρηγορότερα από τον υπόλοιπο κόσμο κατά τη διάρκεια των προηγούμενων 30 ετών. Κι ενώ έχει αποδειχθεί μια αναμφισβήτητη γρήγορη αύξηση της θερμοκρασίας στην ανταρκτική χερσόνησο, το κομμάτι του εδάφους που προεξέχει προς τη Νότια Αμερική, η τάση αυτή ήταν πολύ δύσκολο να επιβεβαιωθεί όπως στην υπόλοιπη ήπειρο.
Οι νέες μετρήσεις μπορεί να έχουν επιπτώσεις στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας, γι αυτό και οι επιστήμονες δείχνουν έντονο ενδιαφέρον για την κατανόηση του φαινομένου των μεταβολών της θερμοκρασίας στην Ανταρκτική, δεδομένου ότι συγκρατεί αρκετό νερό στους πάγους της, ικανό να ανεβάσει τη στάθμη της θάλασσας έως και 60 μ.
Η ανάλυση των στοιχείων που πάρθηκαν από μετεωρολογικά μπαλόνια από το 1971 μέχρι το 2003, από επιστήμονες της Βρετανικής Έρευνας της Ανταρκτικής (BAS), έχει δείξει ότι όχι μόνο τα κάτω στρώματα της ανταρκτικής ατμόσφαιρας θερμαίνονται, αλλά ότι γίνεται με τον γρηγορότερο ρυθμό που παρατηρείται οπουδήποτε αλλού στη Γη.
Οι θερμοκρασίες στην τροπόσφαιρα - τα χαμηλότερα 8 km της ατμόσφαιρας - έχουν αυξηθεί από μεταξύ 0.5 C και 0,7 C ανά δεκαετία κατά τη διάρκεια των προηγούμενων 30 ετών.
Αυτή η υπογραφή της αλλαγής του κλίματος είναι τρεις φορές ισχυρότερη από το μέσο όρο που παρατηρείται σε όλο τον κόσμο, κάτι που δείχνει ότι η παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας λόγω του φαινομένου του θερμοκηπίου ασκεί μια ανώμαλη επίδραση και ότι θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη για την Ανταρκτική.Είναι ήδη γνωστό ότι οι θερμοκρασίες στην Αρκτική αυξάνονται απότομα, αλλά με εξαίρεση την ανταρκτική χερσόνησο, τα στοιχεία για το νότιο παγοκάλυμα είναι πιο μικτά.Αν και η ανταρκτική χερσόνησος έχει ζεσταθεί πάνω από 2.5 C κατά τη διάρκεια των προηγούμενων 50 ετών, οι περισσότερες μετρήσεις της επιφάνειας έδειχναν ότι δεν είχε γίνει καμία έντονη αλλαγή της θερμοκρασίας κάπου αλλού στην ήπειρο, ενώ μερικές μετρήσεις είχαν δείξει και μια μικρή ψύξη.Η νέα όμως έρευνα, με επικεφαλής τον John Turner, του BAS, δείχνει ότι ο αέρας επάνω από την επιφάνεια της Ανταρκτικής θερμαίνεται σίγουρα, με τρόπους που δεν προβλέπονται από τα μοντέλα του κλίματος και που δεν μπορούν ακόμα να εξηγηθούν.

"Η γρήγορη θέρμανση της επιφάνειας της Ανταρκτικής Χερσονήσου και η ενίσχυση της παγκόσμιας θέρμανσης πάνω από ολόκληρη την ήπειρο δείχνει την πολυπλοκότητα της αλλαγής του κλίματος", είπε ο Δρ Turner.

"Τα αέρια του θερμοκηπίου θα μπορούσαν να έχουν μεγαλύτερη επίδραση στην Ανταρκτική από ότι στον υπόλοιπο κόσμο, αλλά δεν μπορούμε να καταλάβουμε το γιατί".
Η δε θέρμανση του αέρα πάνω από την ανταρκτική θα μπορούσε να έχει επιπτώσεις στις χιονοπτώσεις στην Ανταρκτική και στην στάθμη της θάλασσας. Τα σημερινά κλιματικά μοντέλα δεν αναπαράγουν αυτή την θέρμανση, δείχνοντας έτσι τις αδυναμίες τους να αντιπροσωπεύουν το ανταρκτικό σύστημα του κλίματος. Το επόμενο βήμα μας είναι να προσπαθήσουμε να βελτιώσουμε τα πρότυπα."Τα μετεωρολογικά μπαλόνια με τα οποία συλλέχθηκαν το στοιχείο έρχονται καθημερινά από πολλούς ερευνητικούς σταθμούς της Ανταρκτικής από το 1957. Αυτά τα μπαλόνια φέρνουν όργανα γνωστά ως ραδιοβολίδες, τα οποία μετρούν τη θερμοκρασία, την υγρασία και τους ανέμους σε ύψη 20 km και πάνω.Τα στοιχεία από τις ραδιοβολίδες έδειξαν άνοδο της θερμοκρασίας σε όλη την τροπόσφαιρα κατά τη διάρκεια των χειμωνιάτικων μηνών, ενώ η στρατόσφαιρα είναι πιο παγωμένη.Υπάρχουν συνεχώς αυξανόμενα στοιχεία ότι τα αέρια του θερμοκηπίου, όπως το διοξείδιο του άνθρακα, δημιουργούν ένα κάλυμμα για τη γη που παγιδεύει τη θερμότητα σε χαμηλότερα επίπεδα, θερμαίνοντας την τροπόσφαιρα και την επιφάνεια, ενώ ψύχεται το πάνω στρώμα της στρατόσφαιρας.Η μελέτη είναι η τρίτη που δημοσιεύεται τον Μάρτιο και υποδεικνύει ότι τα αποτελέσματα της παγκόσμιας αύξησης της θερμοκρασίας στην Ανταρκτική είναι πιθανό να είναι εντονότερα από όσο είχε προβλεφθεί συχνά.Η έρευνα έχει δείξει ότι η τήξη του παγοκαλύμματος της Γροιλανδίας, στην Αρκτική, θα μπορούσε να φέρει μια άνοδο της στάθμης της θάλασσας. που θα αποσταθεροποιήσει τα ανταρκτικά παγόβουνα, ενώ τα δορυφορικά στοιχεία της NASA έχουν παρουσιάσει τα εσωτερικά τμήματα του πάγου να λεπταίνουν.

Αποκόλληση πάγου στην Ανταρκτική

Ένα κομμάτι πάγου της δυτικής Ανταρκτικής, επτά φορές μεγαλύτερο από το Μανχάταν, κατέρρευσε ξαφνικά τον περασμένο μήνα, απειλώντας να παρασύρει στη θάλασσα ένα ακόμα μεγαλύτερο τμήμα επιπλέοντος πάγου.Οι Βρετανοί και Αμερικανοί επιστήμονες που κατέγραψαν το φαινόμενο το αποδίδουν στην παγκόσμια θέρμανση.
Δορυφόροι κατέγραψαν στις 28 Φεβρουαρίου την διάλυση ενός τμήματος πάγου μήκους 41 χλμ και πλάτους 2,4 χλμ -ήταν η άκρη της μεγάλης κρηπίδας πάγου Ουίλκινς και βρισκόταν εκεί για εκατοντάδες χρόνια ή και περισσότερο, δήλωσε ο Ντέιβιντ Βόγκαν της βρετανικής αποστολής στην Ανταρκτική.Η κρηπίδα πάγου Ουίλκινς στη δυτική Ανταρκτική είναι μια πλάκα επιπλέοντος πάγου έκτασης 12.950 χιλιομέτρων. Ως αποτέλεσμα της κατάρρευσης, ολόκληρη η κρηπίδα συγκρατείται τώρα από μια λωρίδα πάγου πλάτους μόλις 5,6 χλμ, η οποία βρίσκεται ανάμεσα σε δύο νησιά.«Η κρηπίδα κρέμεται από μια κλωστή» προειδοποίησε ο Βόγκαν, ο οποίος είχε προβλέψει παλαιότερα ότι η παγοκρηπίδα Ουίλκινς θα έχει καταρρεύσει σε 15 χρόνια από σήμερα.
Αν και η αποκόλληση παγόβουνων είναι σύνηθες και φυσιολογικό φαινόμενο, η διάλυση τόσο μεγάλων κομματιών πάγου είναι ασυνήθιστη, αν και γίνεται όλο και συχνότερη τις τελευταίες δεκαετίες.Η τελευταία κατάρρευση δεν μπορεί να οδηγήσει σε άνοδο της στάθμης της θάλασσας, αφού ο πάγος επέπλεε στη θάλασσα. Ωστόσο το φαινόμενο «αποτελεί ένδειξη ενός σημείου καμπής στο κλιματικό σύστημα» δήλωσε η Σάρα Ντας του αμερικανικού Ωκεανογραφικού Ινστιτούτου Woods Hole.
Αν και η θερμοκρασία δεν ανεβαίνει στο μεγαλύτερο τμήμα της Ανταρκτικής, η Ανταρκτική Χερσόνησος, στην οποία ανήκει η κρηπίδα Ουίλκινς, πλήττεται από άνοδο της θερμοκρασίας κατά μισό βαθμό Κελσίου ανά δεκαετία.Τα τελευταία 50 χρόνια η Ανταρκτική έχει χάσει 13.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα πάγου, ένα φαινόμενο που θα μπορούσε να ανεβάσει σημαντικά τη στάθμη της θάλασσας εάν συνεχιστεί.
Επτά κρηπίδες πάγου έχουν καταρρεύσει από τη δεκαετία του 1970, οι τελευταίες το 1995 και το 2002.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από Associated Press

ΕΛ ΝΙΝΙΟ - ΛΑ ΝΙΝΙΑ

Παρά τά αθώα καί παραπλανητικά τους ονόματα οι παραπάνω μπέμπηδες συνδέονται μέ γιγάντιες δραστηριότητες πλανητικής κλίμακας. Πρόκειται βεβαίως γιά φαινόμενα αλληλεπίδρασης ωκεανού - ατμόσφαιρας, πού οι μετεωρολογικές τους δράσεις εκτείνονται κατά μήκος τής τροπικής ζώνης απ' τόν ανατολικό έως τόν δυτικό Ειρηνικό ωκεανό καί εκδηλώνονται μέ κατακλυσμιαίες βροχοπτώσεις εκεί όπου αυτές σπανίζουν καί βασανιστική ξηρασία εκεί πού οι βροχές είναι σύνηθες φαινόμενο. Έτσι έρημες εκτάσεις μετατρέπονται σέ πράσινα λιβάδια μέ διάσπαρτες καί γεμάτες ψάρια λίμνες αλλά καί άφθονη βλάστηση πού προσελκύει νέους πληθυσμούς πουλιών εμπλουτίζοντας τήν πανίδα. Ταυτόχρονα όμως σέ άλλες περιοχές έχομε καταστρεπτικές πλημμύρες αλλά καί φοβερές ξηρασίες πού ευνοούν τίς δασικές πυρκαϊές καί συνοδεύονται μέ εξαφάνιση ή μετανάστευση τού ζωϊκού βασιλείου.

Αλλά άς πάρουμε τά πράγματα από τήν αρχή τους. Μέ τό όνομα Ελ Νίνιο οι ψαράδες τού Περού καί τού Εκουαδόρ αναφέρονται σέ ένα θερμό θαλάσσιο ρεύμα πού εμφανίζεται στίς ακτές τους γύρω στά Χριστούγεννα καί διαρκεί μερικούς μήνες. Ισπανικά μάλιστα Ελ Νίνιο σημαίνει τό μωρό καί λόγω Χριστουγέννων μπορεί νά αποδοθεί καί ως Θείο Βρέφος. Λόγω τών θερμών υδάτων τά ψάρια είναι λιγοστά τήν περίοδο αυτή καί οι ψαράδες βρίσκουν τήν ευκαιρία νά κάνουν διακοπές κατά τήν διάρκεια τών οποίων ασχολούνται μέ τήν συντήρηση τού εξοπλισμού τους καί διαθέτουν περισσότερο χρόνο γιά τίς οικογένειές τους. Κάθε μερικά χρόνια όμως (3 - 7) τά νερά είναι ιδιαίτερα θερμά και οι διακοπές παρατείνονται υποχρεωτικά μέχρι καί τόν Μάϊο ή τόν Ιούνιο καί μάλλον μιλάμε πλέον γιά ανεργία τών ψαράδων.

Σήμερα μέ τόν όρο Ελ Νίνιο αναφερόμαστε σ' αυτή τήν ιδιαίτερη ζεστή περίοδο, πού εμφανίζεται περιοδικά καί πού εκτός από τήν αναστάτωση τής κανονικής ζωής τών ψαράδων συνοδεύεται από ισχυρές βροχοπτώσεις καί αναγνωρίζεται ως ευρείας κλίμακας φαινόμενο ωκεάνιας θέρμανσης πού επηρεάζει τόν τροπικό Ειρηνικό ωκεανό. Η ένταση τών φαινομένων πού τό συνοδεύουν κλιμακώνεται από ανώδυνες μορφές μέχρι καταστρεπτικότατες εκδηλώσεις. Στά 9 Ελ Νίνιο, πού προσέβαλαν τά τελευταία 40 χρόνια τίς ακτές τής Λατινικής Αμερικής , εκείνο τού 1982-83 σημάδεψε όχι μόνο τόν τοπικό καιρό καί τήν θαλάσσια ζωή τών κατοίκων, αλλά επίσης τίς παγκόσμιες κλιματικές συνθήκες.

Άς δούμε λίγο λεπτομερέστερα τό φαινόμενο αυτό καί τούς μηχανισμούς δημιουργίας του. Οι κανονικές συνθήκες τού Ειρηνικού ωκεανού καθορίζονται από τήν αλληλεπίδραση χαρακτηριστικών τής ατμόσφαιρας καί τού ωκεανού. Όπως είναι γνωστό τά θερμότερα νερά τού ωκεανού είναι τά επιφανειακά, αφού αυτά θερμαίνονται κατ' ευθείαν απ' τόν ήλιο, διατηρούνται δέ στήν επιφάνεια αφού είναι ελαφρύτερα (αραιότερα) απ' τά ψυχρά πού κατανέμονται βαθύτερα. Έτσι έχουμε τήν δημιουργία ενός επιφανειακού στρώματος καλά αναμεμειγμένων θερμών υδάτων πού είναι γνωστό ως θερμοκλινές. Στήν ατμόσφαιρα πάλι οι περιοχές κοντά στόν ισημερινό κυριαρχούνται απ' τούς περίφημους αληγείς ανέμους πού πνέουν σταθερά πρός τά δυτικά. Οι άνεμοι αυτοί οφείλονται σέ διαφορές τής ατμοσφαιρικής πίεσης πού προκαλούνται απ' τήν ηλιακή θέρμανση, σέ συνδυασμό μέ τήν περιστροφή τής γής. Είναι δέ ισχυρότατοι πάνω απ΄τόν ωκεανό καί εξασθενίζουν πάνω απ' τίς ηπείρους.

Πνέοντες λοιπόν οι αληγείς υπεράνω τού Ειρηνικού ωθούν τά επιφανειακά ζεστά νερά πρός τά δυτικά, από τήν Ν. Αμερική πρός τήν Ινδονησία. Αυτό προκαλεί ανύψωση τής στάθμης στόν δυτικό ωκεανό καί ταπείνωση στόν ανατολικό δημιουργώντας μιά υψομετρική διαφορά αρκετών εκατοστών. Τά ζεστά νερά όμως αναπληρώνονται, δέν δημιουργούνται κενά στό νερό, μέ ψυχρότερα νερά πού αναβλύζουν δημιουργώντας φαινόμενο "upwelling" κατά μήκος τών ακτών τής Ν. Αμερικής. Επειδή μάλιστα τά ψυχρότερα αυτά νερά είναι πλούσια σέ θρεπτικά συστατικά καί ευνοούν τήν θαλάσσια μικροζωή (φυτοπλαγκτόν), η διεργασία αυτή κάνει τίς ακτές τού Περού καί τού Εκουαδόρ αλιευτικούς παραδείσους (ψαρότοποι), ενώ η ατμόσφαιρα υπεράνω αυτών είναι σταθερή καί οι βροχοπτώσεις ελάχιστες. Παράλληλα ο ο δυτικός Ειρηνικός μέ τίς θερμές υδάτινες μάζες τροφοδοτεί μέ θερμότητα τόσο τά μεγαλύτερα πλάτη μέ ωκεάνια ρεύματα, όσο καί τήν ατμόσφαιρα κυρίως μέ τήν εξάτμιση, τήν οποία αποσταθεροποιεί καί εκδηλώνονται καταιγίδες. Αυτή είναι η συνήθης κατάσταση τού τροπικού Ειρηνικού ωκεανού, όπως φαίνεται καί στήν εικόνα από κάτω.

Κατά τήν εκδήλωση τώρα τού Ελ Νίνιο η προηγούμενη κατάσταση τροποποιείται. Οι αληγείς άνεμοι εξασθενίζουν καί μερικές φορές αλλάζουν κατεύθυνση. Έτσι μειώνονται τά θερμά επιφανειακά νερά πού ωθούνται δυτικά καί τά φαινόμανα "upwelling" κοντά στό Περού εξασθενίζουν ή σταματούν καί μαζί τους παύουν νά υφίστανται καί οι ψαρότοποι μέ τίς ανάλογες επιπτώσεις στίς σχετικές δραστηριότητες. Η γιγάντια θερμή πισίνα τού Ειρηνικού είναι μετατοπισμένη ανατολικά. Τά θερμά επιφανειακά νερά εντοπίζονται στόν κεντρικό καί ανατολικό Ειρηνικό, όπου οι θερμοκρασίες υπερβαίνουν τίς συνήθεις ενώ στόν δυτικό τά νερά ψύχονται κάτω τού συνήθους. Συνέπεια αυτού είναι έντονες βροχοπτώσεις καί συχνές πλημμύρες κατά μήκος τών ακτών τής Λατινικής Αμερικής καί συνθήκες ξηρασίας στήν Ινδονησία καί Αυστραλία.Η νέα κατάσταση "Ελ Νίνιο κατάσταση" φαίνεται στό παρακάτω σχήμα.

Η ενέργεια πού αποθηκεύεται στήν πισίνα αυτή ξεπερνά τήν ενέργεια πού δαπανήθηκε στίς Η.Π.Α. από τήν καύση άνθρακα-πετρελαίου-φυσικού αερίου τά τελευταία 100 χρόνια. Εύκολα γίνεται κατανοητό, ότι τό Ελ Νίνιο μπορεί νά επηρεάζει τίς παγκόσμιες κλιματικές συνθήκες, αφού η παγκόσμια μηχανή κλίματος λειτουργεί μέ τήν λογική τών συγκοινωνούντων δοχείων. Όταν τό πέταγμα μιάς πεταλούδας στήν Ιαπωνία επηρεάζει τόν καιρό στήν Ελλάδα, κατά τήν θεωρία τού Χάους, εύκολα καταλαβαίνει κανείς πόσο επηρεάζει τό παγκόσμιο κλίμα αυτό τό γιγαντιαίο καί ατίθασο μωρό.

Τό πρώτο βήμα γιά τήν κατανόηση καί σύνδεση τών διαφόρων κομματιών τού puzzle αυτού πού συνθέτει τό φαινόμενο Ελ Νίνιο, αλλού ξηρασίες δηλαδή καί αλλού κατακλυσμιαίες βροχοπτώσεις, έγινε στήν δεκαετία τού '30 απ' τόν Gilbert Walker καί ενώ προσπαθούσε νά βρεί τρόπο πρόβλεψης τών Ασιατικών Μουσώνων. Ανακάλυψε ότι υπάρχει σχέση μεταξύ τών βαρομετρικών πιέσεων τών δύο πλευρών τού Ειρηνικού ωκεανού. Συγκεκριμένα όταν ανεβαίνει η πίεση στήν ανατολή, πέφτει στήν δύση καί αντιστρόφως. Μεγάλες πιέσεις λοιπόν στήν Ταϊτή συνυπάρχουν μέ μικρές στήν Αυστραλία καί τό αντίστροφο κάθε λίγα χρόνια. Ο ίδιος μάλιστα έπλασε καί τόν όρο Southern Oscillation (συγκεκομμένα S.O), πού σημαίνει Νότια Ταλάντωση, καί τόν απέδωσε στήν "τραμπάλα" αυτή τών βαρομετρικών τού Ειρηνικού. Πρόκειται γιά ένα στάσιμο κύμα, μιά μάζα αέρα πού ταλαντούται κατά μήκος τής Γραμμής Αλλαγής Ημερομηνίας στίς τροπικές καί υποτροπικές περιοχές. Στό τέλος τής δεκαετίας τού '60 ο καθηγητής τού πανεπιστημίου τής Καλιφόρνιας Jacob Bjerknes πρόσθεσε ένα ακόμα αποφασιστικό κομμάτι στό puzzle, αποδεικνύοντας ότι τά θερμά νερά τού Ελ Νίνιο καί η Νότια Ταλάντωση είναι μέρη τού ιδίου φαινομένου πού συχνά αποδίδεται μέ τά αρχικά E.N.S.O. (El Ninio Southern Oscillation), ενώ τό κλειδί τής διεργασίας είναι οι σταθεροί αληγείς άνεμοι όπως ήδη αναφέρθηκε.

Στήν εικόνα πού ακολουθεί εμφανίζεται η κατάσταση τού Ειρηνικού όπως ήταν τό Νοέμβριο τού 1988. Οι πιέσεις είναι ψηλότερες στήν περιοχή τής Ταϊτής απ' ότι στήν περιοχή τής Αυστραλίας. Η διαφορά αυτή γεννά δυτικό επιφανειακό άνεμο όπως φαίνεται απ' τό μακρύ βέλος. Τό χρώμα δείχνει τήν κατανομή τών επιφανειακών θερμοκρασιών. Όσο πιό έντονο κόκκινο, τόσο πιό μεγάλη θερμοκρασία. Οι περιοχές εντόνου βροχοπτώσεως πού εντοπίζονται μέ δορυφόρους επισημαίνονται μέ τά νέφη.

Στήν ακόλουθη εικόνα εμφανίζεται η κατάσταση τού Ειρηνικού τόν ζεστό Νοέμβριο τού 1982 (ισχυρότατο φαινόμενο Ελ Νίνιο). Οι πιέσεις μεγάλωσαν στήν δύση καί μίκρυναν στήν ανατολή. Είναι η δεύτερη κατάσταση τής "τραμπάλας" τού Walker. Οι δυτικοί άνεμοι εξασθένησαν. Τό βέλος μίκρυνε. Τά νέφη είναι μετατοπισμένα ανατολικά, όπως καί οι μεγαλύτερες επιφανειακές θερμοκρασίες. Ο ωκεανός έγινε τεράστια πισίνα καί ταράζει τήν ατμόσφαιρα από πάνω του. Τό μωρό γεννήθηκε...

Τά τελευταία 25 χρόνια οι επιστήμονες προσπαθούν νά εμβαθύνουν στό φαινόμενο αυτό, πού μαζί μέ τό αντίστοιχο τού Θερμοκηπίου απειλούν νά φέρουν τά πάνω κάτω στόν γαλάζιο πλανήτη. Τό Ελ Νίνιο είναι όπως προκύπτει από τά παραπάνω μιά ακραία ταλάντωση πού διαρκεί πολλά χρόνια σ΄όλο τόν Ειρηνικό καί τήν ατμόσφαιρα από πάνω του. Καθώς ο κύκλος ολοκληρώνεται ένα αντί - Ελ Νίνιο εμφανίζεται, η αδελφούλα του Λά Νίνια ενώ τό Ελ Νίνιο εξαφανίζεται. Η Λά Νίνια είναι ουσιαστικά τό αντίθετο τού αδελφού της καί συνοδεύεται μέ μικρότερες τού συνήθους επιφανειακές θερμοκρασίες στόν ανατολικό καί κεντρικό Ειρηνικό. Άν καί τείνει νά εμφανίζεται μέ μικρότερη συχνότητα, ωστόσο επηρεάζει καί αυτή τό παγκόσμιο καιρικό μοντέλο προκαλώντας αλλαγές αντίθετες τού Ελ Νίνιο. Ακολουθεί εικόνα πού εμφανίζει χρωματικά τήν κατανομή τών επιφανειακών θερμοκρασιών κατά τήν διάρκεια φαινομένου Λά Νίνια. Οι χαμηλές θερμοκρασίες τού κεντρο-ανατολικού Ειρηνικού ωκεανού είναι εμφανείς.

Τό ισχυρότερο Ελ Νίνιο τού αιώνα ήταν αυτό τού 1982-83. Κατά τήν ανάπτυξή του η στάθμη τής θάλασσας στό νησί τών Χριστουγέννων στό μέσον τού Ειρηνικού ανήλθε αρκετούς πόντους ενώ στόν δυτικό ωκεανό κατήλθε, αποκαλύπτοντας αλλά καί εκθέτοντας στήν καταστροφή τά ανώτερα στρώματα κοραλλιογενών υφάλων πού περιβάλλουν πολλά νησιά. Οι επιφανειακές θερμοκρασίες στά νησιά Γκαλαπάγκος καί στίς ακτές τού Εκουαδόρ ανέβηκαν κατά 10 βαθμούς. Τά θαλασσοπούλια εγκατέλειψαν τά μικρά τους καί διασκορπίστηκαν πάνω απ' τόν ωκεανό σέ μιά μάταιη αναζήτηση τροφής. Τά ψάρια μετανάστευσαν, η ετήσια παραγωγή δέρματος φώκιας καί θαλασσίου ελέφαντα έπεσε κατά 25%. Μεγάλες ποσότητες μαλακίων ξεβράστηκαν στίς ακτές τού Εκουαδόρ. Οι οικονομικές επιπτώσεις σέ Περού καί Εκουαδόρ ήταν οδυνηρές καθώς τό ψάρεμα τής ατζούγιας απέτυχε, ενώ οι σαρδέλες κατέφυγαν νότια στά νερά τής Χιλής. Αλλά καί στήν ξηρά τά συμβάντα ήταν εντυπωσιακά. Οι ραγδαίες καί διαρκείς βροχοπτώσεις μετέτρεψαν τήν έρημο σέ πράσινο τοπίο ανατρέποντας τήν οικολογία τής φύσης. Πλήθη ψαριών παγιδεύτηκαν στίς λίμνες πού δημιουργήθηκαν καί περισυνελέγησαν αργότερα απ' τούς ντόπιους. Σέ πολλές πλημμυρισμένες εκβολές η παραγωγή γαρίδων κατέγραψε ρεκόρ, αλλά καί τά κρούσματα ελονοσίας εντυπωσίασαν αφού σμήνη κουνουπιών καί άλλων εντόμων αλλά καί πληθυσμοί νέων πουλιών κατέκλυσαν τήν μέχρι πρόσφατα έρημο.

Τήν ίδια στιγμή αφύσικα καιρικά μοντέλα προέκυψαν (ή καλλίτερα ασυνήθη) πού κατηύθυναν τούς τυφώνες εκτός τών συνήθων διαδρομών τους, σέ νησιά όπως η Χαβάη καί η Ταϊτή, γνωστοί καί ως παράδεισοι τής Καραϊβικής, ασυνήθιστα σέ ακραία καιρικά φαινόμενα. Αντίθετα οι ευεργετικές βροχές τών Μουσώνων έχασαν τόν προορισμό τους καί άδειασαν τό πολύτιμο φορτίο τους στόν κεντρικό Ειρηνικό, αφήνοντας νά ξεροψηθούν οι μέχρι τότε παραλήπτες τους Ινδονησία καί Αυστραλία. Η "τρέλα" τού καιρού έπνιξε τήν ανατολική Καλιφόρνια καί τίς νότιες Η.Π.Α., αλλά βόρεια τά χιονοδρομικά κέντρα καί όσοι εδραστηριοποιούντο σ' αυτά, επλήγησαν από τόν ... ήπιο καιρό αφού τό χιόνι δέν ερχόταν. Η απώλεια τής παγκόσμιας οικονομίας τό 1982-83 εξ αιτίας τών κλιματικών αλλαγών εκτιμήθηκε πάνω από 8 δισεκατομμύρια δολάρια. Φυσικά οι ανθρώπινες απώλειες καί η συμφορά πού προκλήθηκε ήταν ανεκτίμητη.

Κλείνοντας τήν παρούσα μελέτη πρέπει νά παρατηρήσουμε ότι τό Ελ Νίνιο καί η Λα Νίνια είναι σχεδόν περιοδικά φαινόμενα μεγάλης όμως μεταβλητότητας τόσο στήν συχνότητα εμφάνισης όσο και στήν ένταση τών φαινομένων. Σίγουρα εμφανίστηκαν στό παρελθόν καταστρεπτικότερα τού 1982 καί τού 1997 αλλά καί ηπιότερα πού ούτε κάν τά προσέξαμε καί σίγουρα θά υπάρξουν στό μέλλον ισχυρότερα αλλά καί ασθενέστερα. Ίσως σχετίζονται καί μέ τήν αποκατάσταση τού κλίματος τού πλανήτη από καιρού εις καιρόν. Άλλωστε όπως είδαμε παρά πάνω οι συνέπειές του σέ πλανητική κλίμακα δέν είναι μόνο αρνητικές. Σίγουρα βέβαια αναστατώνει τίς τοπικές κοινωνίες. Οι παρεμβάσεις τών ανθρωπίνων δραστηριοτήτων στήν φύση δέν φαίνεται νά σχετίζονται μέ τήν γένεση τού φαινομένου, όπως άλλωστε συμβαίνει καί μέ τό άλλο φυσικό αλλά μόνιμο φαινόμενο Θερμοκηπίου. Ίσως όμως επηρεάζουν τήν συχνότητα εμφάνισης ή και τήν ένταση τών φαινομένων πού τά συνοδεύουν οι εγκληματικές ανατροπές τών τοπικών οικολογικών συστημάτων, πού οφείλονται στόν ανθρώπινο παράγοντα. Σέ κάθε περίπτωση είναι θέμα πού χρήζει περαιτέρω έρευνας, όπως καί η δυνατότητα πρόβλεψής τους. Η τελευταία στηρίζεται κυρίως σέ στατιστικές μεθόδους καί επομένως τό πλήθος τών μετρήσεων πού καταγράφονται σέ πανίσχυρους σήμερα ηλεκτρονικούς υπολογιστές είναι σημαντικότατο. Άλλοι ερευνητές χρησιμοποιούν υπολογιστικά μοντέλα σέ μιά προσπάθεια προσομοίωσης τών φυσικών διεργασιών σύζευξης ατμόσφαιρας καί ωκεανού πού συντελούνται κατά τήν ανάπτυξη φαινομένων E.N.S.O. Αυτό έγινε εφικτό από τήν δεκαετία τού '80 οπότε η τρομακτική ισχύς τών υπολογιστών επέτρεψε στά ευρείας κλίμακας κλιματικά μοντέλα, νά περιλάβουν αλληλεπιδράσεις ατμόσφαιρας-ωκεανού. Τέτοια μοντέλα χρησιμοποιούνται γιά τήν μελέτη θεμάτων όπως η παγκόσμια θέρμανση λόγω φαινομένου Θερμοκηπίου.-

ΤΡΥΠΑ ΟΖΟΝΤΟΣ

Όπως είναι γνωστό η Γή περιβάλλεται από τήν ατμόσφαιρά της η οποία αποτελείται από διάφορα στρώματα, αναλόγως μέ τήν σύστασή τους καί τίς συνθήκες πού επικρατούν. Έτσι τό πρώτο στρώμα είναι η Τροπόσφαιρα στήν οποία διαμορφώνεται ουσιαστικά ο καιρός, αφού εδώ γεννιούνται καί πεθαίνουν τά διάφορα καιρικά φαινόμενα όπως τά σύννεφα, η βροχή, τό χιόνι κ.λ.π. Πάνω απ' αυτή σέ ύψος 10.000 μέτρα περίπου αρχίζει η Στρατόσφαιρα, η οποία εκτείνεται μέχρι τά 40.000 μέτρα περίπου. Τό ενδιαφέρον πού παρουσιάζει αυτό τό στρώμα τό οφείλει κυρίως στήν ύπαρξη τού Όζοντος. Τό Όζον είναι κατά κάποιο τρόπο ένα είδος Οξυγόνου, αφού τό μόριό του απαρτίζεται από τρία άτομα Οξυγόνου αντί δύο πού συνιστούν τό μόριο τού Οξυγόνου. Τό στοιχείο αυτό σχηματίζει ένα λεπτό επί μέρους στρώμα στήν Στρατόσφαιρα (μεταξύ 19000 καί 30000 μέτρα) πού είναι πιό λεπτό πάνω από τίς τροπικές περιοχές καί πιό παχύ πάνω απ' τίς πολικές καί λέγεται Οζονόσφαιρα ή στρώμα Chapman. Η ποσότητα τού Όζοντος μετρείται σέ μονάδες Dobson (DU) καί μιά τυπική του τιμή είναι 260 DU πάνω απ' τίς τροπικές περιοχές, άν καί υπάρχει μεγάλη εποχική καί υψομετρική διακύμανση. Τό Όζον δημιουργείται μέ τήν επίδραση τής υπεριώδους ακτινοβολίας (UV) σέ μόρια Οξυγόνου, οπότε μιά σειρά αντιδράσεων λαμβάνει χώρα γνωστών καί ως Αντιδράσεις Chapman. Αρχικά τό μόριο τού Οξυγόνου διασπάται στά δύο άτομά του τά οποία εν συνεχεία αντιδρούν μέ άλλα μόρια Οξυγόνου καί συνθέτουν μόρια Όζοντος. Ευνόητο είναι ότι οι ψηλότερες περιοχές είναι πιό πλούσιες σέ Όζον απ' ότι οι χαμηλότερες αφού η δράση τών υπεριωδών ακτίνων ανακόπτεται, καθώς αυτές απορροφώνται απ' τά πυκνότερα χαμηλότερα στρώματα. Οι ίδιες ακτίνες προκαλούν καί τήν καταστροφή τού Όζοντος, αφού όταν πέφτουν πάνω του τό διασπούν στά εξ ών συνετέθη επιβάλλοντας έτσι ένα ισοζύγιο Όζοντος πού καταστρέφεται καί Όζοντος πού δημιουργείται μέ συνέπεια η περιεκτικότητα αυτού στήν ατμόσφαιρα να παραμένει κατ' αρχήν σταθερή καί περίπου 10 ppm (μέρη ανά εκατομμύριο). Η ποσότητα τού Όζοντος είναι τέτοια πού άν συγκεντρωνόταν κοντά στό έδαφος σέ θερμοκρασία 0 βαθμούς Κελσίου καί πίεση 1ατμόσφαιρα, θά σχημάτιζε ένα στρώμα πάχους 3 χιλιοστών.

Τό "παράδοξο" είναι ότι ενώ τό Όζον κοντά στό έδαφος είναι επιβλαβές γιά τήν ανθρώπινη υγεία αφού συμβάλει στήν ρύπανση τού αέρα πρωταγωνιστώντας στήν δημιουργία τού περίφημου φωτοχημικού νέφους, εν τούτοις, ευρισκόμενο ψηλότερα στήν Στρατόσφαιρα, συμβάλλει στήν προστασία τής υγείας σέ βαθμό πού θά ήταν αδύνατη η επιβίωση χωρίς αυτό. Έτσι λειτουργώντας σάν αόρατο φίλτρο απορροφά κάποιες απ' τίς εξαιρετικά επικίνδυνες υπεριώδεις ακτίνες πού άν έφταναν στό έδαφος θά προκαλούσαν σοβαρές καταστροφές σέ φυτά, ζώα καί ανθρώπους. Συγκεκριμένα οι ακτίνες αυτές προκαλούν καρκίνο καί γήρανση τού δέρματος, καταρράκτη τών ματιών, εξασθένηση τού αμυντικού συστήματος τού ανθρώπινου οργανισμού κατά τών παθογόνων μικροβίων καί αύξηση τών μεταδοτικών ασθενειών. Καταστρέφουν επίσης τό φυτοπλαγκτόν καί τίς προνύμφες τών ψαριών. Επομένως εύκολα καταλαβαίνει κανείς γιατί η Οζονόσφαιρα ονομάζεται καί ασπίδα όζοντος. Μάλιστα έχει υπολογιστεί ότι κάθε μείωση τής περιεκτικότητας τού όζοντος κατά 10% ισοδυναμεί μέ αύξηση τών περιπτώσεων καρκίνου τού δέρματος κατά 300.000 παγκοσμίως. Μεγαλύτερο κίνδυνο διατρέχουν τά άτομα μέ ανοιχτόχρωμο δέρμα, μπλέ μάτια καί ξανθά μαλιά καί τά οποία παρά τίς καλοκαιρινές πολύωρες ηλιοθεραπείες ευκολότερα καίγονται παρά μαυρίζουν.

Τίς τελευταίες δεκαετίες πολύς λόγος γίνεται γιά τήν περιβόητη τρύπα τού όζοντος. Μετά μάλιστα τήν διαπίστωση τής βλαπτικής δραστηριότητας αυτού, πολλές κυβερνήσεις ανησύχησαν καί όλοι άρχισαν νά ενδιαφέρονται, επιστήμονες καί μή, γιά τό τί συμβαίνει μέ τήν φυσική αυτή ασπίδα τής βιόσφαιρας. Έτσι έγινε αντιληπτό ότι μερικές από τίς ανθρώπινες δραστηριότητες παράγουν κάποιους ρύπους πού καταστρέφουν τό όζον καί ανατρέπουν τό ισοζύγιο φυσικής παραγωγής καί φυσικής καταστροφής αυτού υπέρ τής τελευταίας. Επειδή μάλιστα η καταστροφή είναι επιλεκτική καί συμβαίνει κυρίως στήν στρατόσφαιρα κυρίως πάνω απ' τήν Ανταρκτική, η μείωση τής περιεκτικότητας τού όζοντος εκεί δίνει τήν αίσθηση τρύπας τής Οζονόσφαιρας, διά μέσου τής οποίας οι ανεπιθύμητες καί επιζήμιες υπεριώδεις ακτίνες φτάνουν στόν πλανήτη μας μέ όλες τίς προαναφερόμενες συνέπειες. Όταν λοιπόν λέμε τρύπα τού όζοντος εννοούμε περιοχή τής Στατόσφαιρας μέ κάτω τής συνήθους περιεκτικότητα σ' αυτό τό στοιχείο, λόγω ανθρωπίνων δραστηριοτήτων πού παράγουν ρύπους καταστρεπτικούς γι αυτό. Οι κυριότεροι απ' αυτούς τούς ρύπους είναι οξείδια τού αζώτου πού περιέχονται στά καυσαέρια αυτοκινήτων καί αεροπλάνων καί ενώσεις τού χλωρίου πού φέρουν τό όνομα χλωροφθοράνθρακες (CFC), χρησιμοποιούνται δέ ώς προωθητικά αερίων στά διάφορα σπρέι (αποσμητικά, εντομοκτόνα κ.λ.π.), στίς μονώσεις, στά ψυκτικά υγρά στά ψυγεία (Freon) καί τούς κλιματισμούς. Αυτές οι ενώσεις παραγόμενες μέ αντίστοιχες καθημερινές χρήσεις ή βιομηχανικές δραστηριότητες στήν επιφάνεια τού εδάφους, αρχίζουν νά ανεβαίνουν μέ ένα πολύ αργό ρυθμό καί μετά από 20 καί 30 χρόνια φτάνουν στήν στρατόσφαιρα όπου αρχίζουν τό οδυνηρό τους έργο. Έτσι εκεί ψηλά μέ τήν συνδρομή τής ηλιακής ακτινοβολίας ελευθερώνουν άτομα χλωρίου πού επιτίθενται κατά μορίων όζοντος αποσπώντας τους άτομα οξυγόνου καί διαλύοντάς τα. Τό κακό είναι ότι αυτές οι ενώσεις είναι εξαιρετικά σταθερές, επιζούν καθ' όλη τήν διάρκεια τού ταξιδιού τους, φτάνουν στήν Οζονόσφαιρα καί εκεί δρούν καταλυτικά. Δηλαδή ενώ αυτές καταστρέφουν τό όζον, οι ίδιες δέν καταστρέφονται καί η δράση τους αναπτύσσεται σέ εξαιρετικά μακροχρόνιους κύκλους.

Αυτή η διαδικασία καταστροφής τού όζοντος είναι πολύ έντονη πάνω από τήν Ανταρκτική καί κυρίως κατά τούς ανοιξιάτικους μήνες Σεπτέμβριο καί Οκτώβριο, λόγω τών χαμηλών θερμοκρασιών που επικρατούν πάνω απ' αυτή τήν ήπειρο τού Νοτίου Πόλου. Κατά τήν διάρκεια τού πολικού χειμώνα σχηματίζονται πάνω απ' τήν Ανταρκτική τά καλούμενα πολικά στρατοσφαιρικά σύννεφα (PSCs, Polar Stratospheric Clouds) σέ απίστευτα χαμηλές θερμοκρασίες, μικρότερες απ' τούς 80 βαθμούς κάτω απ' τό μηδέν, λόγω τού ισχυρού ανέμου μέ τό όνομα ανταρκτική δίνη (polar vortex) πού απομονώνει τήν ήπειρο απ' τόν υπόλοιπο κόσμο αποτρέποντας τόν θερμό αέρα απ' τίς τροπικές περιοχές νέ εισέλθει στήν περιοχή. Τά νέφη αυτά, πού είναι πλήρη παγοκρυστάλλων, έχει διαπιστωθεί ότι παίζουν σπουδαίο ρόλο στήν καταστροφή τού όζοντος αφού επ' αυτών κάθονται τά προϊόντα αποικοδόμησης τών φθοροχλωρανθράκων πού μέ γρήγορες αντιδράσεις οδηγούν στόν σχηματισμό μορίων νιτρικού οξέος καί χλωρίου τού οποίου τήν καταστρεπτική δράση προαναφέραμε. Γιά πρώτη φορά η καταστροφή τού όζοντος παρατηρήθηκε τό 1975 καί στά χρόνια πού ακολούθησαν άρχισε η δραματική του μείωση. Στήν δεκαετία τού '80 η καταστροφή συνεχίστηκε, η τρύπα συνεχώς μεγάλωνε καί τόν Οκτώβριο τού 1994 είχε μείνει η μισή ποσότητα όζοντος καί η τρύπα υπερκάλυψε τήν ήπειρο. Τόν χειμώνα τού 2000 κατέληξε νά είναι τριπλάσια σέ έκταση απ' τίς Η.Π.Α. καί έφτασε πολλές πόλεις στήν νότια Χιλή καί Αργεντινή.

Πολικά Στρατοσφαιρικά Νέφη	Τρύπα τού όζοντος στήν Ανταρκτική

Είναι πάντως άδικο. Ενώ οι μεγαλύτερες ποσότητες φθοροχλωρανθράκων παράγονται στίς ανεπτυγμένες χώρες τού Β. Ημισφαιρίου, εν τούτοις πλήττονται απ' τήν μείωση τού όζοντος περιοχές τού Ν. Ημισφαιρίου. Βεβαίως υπάρχει επέκταση τής καταστροφής σέ μικρότερο όμως βαθμό καί σέ περιοχές τού Β. Ημισφαιρίου. Έτσι απ' τά αποτελέσματα τού Ευρωπαϊκού προγράμματος "Θησέας" επιβεβαιώνεται η τάση μείωσης τού όζοντος στά μέσα γεωγραφικά πλάτη καί τών δύο ημισφαιρίων μέ εντονότερη τήν τάση αυτή τόν χειμώνα καί τήν άνοιξη. Η Μεσόγειος, συμπεριλαμβανομένης τής Ελλάδος, ανήκουν στήν ζώνη υψηλού κινδύνου καί είναι ιδιαίτερα ευάλωτες στήν μείωση τού όζοντος λόγω μεγάλης ηλιοφάνειας. Κατά τό Κέντρο Χαρτογράφησης τού Όζοντος τών Ηνωμένων Εθνών οι τιμές όζοντος μειώνονται σταθερά κατά 5% ανά δεκαετία, ενώ στήν χώρα μας η αύξηση τών επιβλαβών υπεριωδών ακτίνων κατά τά τελευταία 20 χρόνια έφτασε τό 18%. Κατά τήν διάρκεια τών πέντε πιό κρύων χειμώνων από τό 1993 έως τό 1997 υπήρξε μείωση τών τιμών όζοντος πάνω απ' τήν Αρκτική καί εξασθένηση τής προστατευτικής ασπίδας αυτού γιά πολλές περιοχές τής Ευρώπης. Σύμφωνα μέ τούς επιστήμονες τό πρόβλημα είναι πολύ πιό ήπιο στό Β. Ημισφαίριο χάρις στήν ύπαρξη μεγάλων ορεινών όγκων, όπως τά Ιμαλάϊα, καί γενικότερα η κατανομή τής στεριάς υπέρ αυτού, ενώ στό Ν. Ημισφαίριο είναι περισσότερες οι θάλασσες. Έτσι αυτή η κατανομή σέ στεριά καί θάλασσα οδηγεί στήν δημιουργία κυματισμών κατ' αρχήν στήν Τροπόσφαιρα τού Β. Ημισφαιρίου, πού καλούνται κύματα πλανητικής κλίμακας ή μακρά κύματα. Τά κύματα αυτά διαδίδονται πρός τά πάνω καί θερμαίνουν τήν στρατόσφαιρα μέ τήν ενέργεια πού μεταφέρουν καί αποτρέπουν τήν δημιουργία τών πολικών στρατοσφαιρικών κυμάτων στήν Αρκτική, πού όπως προαναφέραμε διευκολύνουν τούς καταστροφείς τού όζοντος. Πάντως μέ τήν απειλούμενη κλιματική αλλαγή ενδεχομένως αλλάξουν τά πράγματα πρός τό χειρότερο καί γιά όλο τόν πλανήτη.

Στό διπλανό διάγραμμα απεικονίζεται η ποσότητα τού όζοντος μετρημένη σέ μονάδες Dobson (DU) σέ συνάρτηση μέ τά χρόνια. Συγκεκριμμένα αναφέρεται σέ μέσες μηνιαίες τιμές τών Οκτωβρίων τών αντιστοίχων ετών. Είναι εμφανής η δραστική μείωσή του από τήν δεκαετία τού '70 καί μετά.

Κυβερνήσεις καί επιστήμονες, έχοντες συνείδηση τού κινδύνου, οδηγήθηκαν στήν ενθαρρυντική συμφωνία τού Πρωτοκόλλου τού Μόντρεαλ τό 1987, σύμφωνα μέ τό οποίο θεσπίστηκαν περιορισμοί στήν παραγωγή χλωροφθορανθράκων καί τών άλλων επικίνδυνων ρύπων καί υπάρχει συνεχής προσπάθεια αναζήτησης νέων χημικών ενώσεων, πού καί τήν καθημερινή ζωή θά διευκολύνουν καί θά είναι ακίνδυνες γιά τό όζον. Ήταν μιά από τίς σπάνιες συνεργασίες όλων τών εθνών γιά τήν αναζήτηση λύσης σέ ένα παγκόσμιο πρόβλημα πού απειλεί τόν πλανήτη μέ αφανισμό. Έτσι τό 1994 διαπιστώθηκε καί η πρώτη ελπιδοφόρα μείωση τών χλωροφθορανθράκων χαμηλά στήν τροπόσφαιρα. Πάντως οι ρύποι, πού είχαν παραχθεί πρίν τήν εφαρμογή τών περιορισμών τού Πρωτοκόλλου, εξακολουθούν νά ανεβαίνουν μέ τόν βραδύτατο ρυθμό τους πρός τήν Στρατόσφαιρα καί ακόμα δέν έχουν αρχίσει τήν διαλυτική γιά τό όζον δράση τους. Η βελτίωση αναμένεται ν' αρχίσει μετά από κάποιες δεκαετίες καί εφ' όσον βεβαίως δέν υπάρξουν άλλοι αστάθμητοι παράγοντες, όπως η παγκόσμια κλιματική αλλαγή, πού θά ανατρέψουν τά μέχρι στιγμής δεδομένα.

ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ

Εισαγωγή

Ένα μάλλον παρεξηγημένο φυσικό φαινόμενο είναι το περίφημο Φαινόμενο Θερμοκηπίου, πού τόσο έχει απασχολήσει τά τελευταία χρόνια, επιστήμονες και μη. Τό φαινόμενο είναι φυσικό και είναι τόσο παλιό όσο και ο πλανήτης μας. Και ευτυχώς πού υπάρχει! Η ζωή θα είχε εκλείψει χωρίς την ύπαρξη αυτού, αφού οι θερμοκρασίες θα ήταν εξαιρετικά χαμηλές σε παγκόσμια και ετήσια βάση (-18 βαθμοί Κελσίου, αντί των +15 πού είναι σήμερα) και επομένως απαγορευτικές για την ανάπτυξη ζωής, τουλάχιστον όπως την γνωρίζουμε σήμερα. Η Αφροδίτη είναι πολύ καυτή (450 βαθμοί Κελσίου), ο Άρης είναι πολύ κρύος (-53 βαθμοί Κελσίου), η Γή είναι ότι πρέπει για να κατοικηθεί. Κι’ αυτό, επειδή έχει την κατάλληλη ατμόσφαιρα η οποία με το Φαινόμενο Θερμοκηπίου την καθιστά κατοικήσιμη. Δεν είναι τόσο η θέση δηλαδή πού την καθιστά προνομιούχο αλλά η ατμόσφαιρά της. Ωστόσο πολλοί αναθεματίζουν το τόσο ζωτικό για τον πλανήτη μας φαινόμενο. Άς δούμε όμως ακριβέστερα περί τίνος πρόκειται.

Οι ακτινοβολίες

Η Γή, όπως είναι γνωστό, περιβάλλεται από την ατμόσφαιρά της, εξασφαλίζει δε τις ενεργειακές της ανάγκες από τον ζωοδότη Ήλιο, ο οποίος και την ακτινοβολεί συνεχώς. Μέρος αυτής της ακτινοβολίας κατακρατείται από την Γή ενώ το υπόλοιπο επιστρέφει στο διάστημα. Όπως φαίνεται στην παρακάτω εικόνα μόνο το 51% της ηλιακής ακτινοβολίας απορροφάται από την επιφάνεια της Γής και χρησιμοποιείται για την θέρμανση της επιφάνειας και της χαμηλότερης ατμόσφαιρας, για την τήξη των πάγων ή του χιονιού, την εξάτμιση των υδάτων και την πρόκληση της φωτοσυνθέσεως στα φυτά. Από το υπόλοιπο 49%, το 4% ανακλάται από την επιφάνεια και επιστρέφει προς το διάστημα, το 26 % ανακλάται πίσω από τά νέφη και τά σωματίδια της ατμόσφαιρας και το 19 % απορροφάται από τά ατμοσφαιρικά αέρια, σωματίδια και νέφη.

Η θέρμανση της Γής την μετατρέπει σε πομπό ακτινοβολίας μεγάλου μήκους κύματος (υπέρυθρη), αφού, σύμφωνα με τον νόμο Stefan-Boltzman κάθε σώμα εκπέμπει ακτινοβολία ανάλογη με την θερμοκρασία πού βρίσκεται. Από αυτή την ακτινοβολία ένα μέρος διαφεύγει στο διάστημα, ενώ το μεγαλύτερο μέρος απορροφάται από τά λεγόμενα αέρια θερμοκηπίου της ατμόσφαιρας, τά οποία έχουν φυσική προέλευση. Τά αέρια αυτά θερμαινόμενα αρχίζουν και αυτά να εκπέμπουν προς κάθε κατεύθυνση υπέρυθρη ακτινοβολία, αλλά το 90% οδηγείται στο έδαφος, το οποίο θερμαίνεται περαιτέρω, ενισχύεται η υπέρυθρη ακτινοβολία του και το φαινόμενο επαναλαμβάνεται αενάως. Η παρακάτω εικόνα δείχνει ακριβώς αυτή τη διεργασία.

Το φαινόμενο

Μιλώντας με ενεργειακούς όρους και συνοψίζοντας τά παραπάνω άς δούμε το ισοζύγιο ακτινοβολίας για το σύστημα Γής-Ατμόσφαιρας σέ παγκόσμια καί ετήσια βάση, πού έχει ως εξής:

α) Εισερχόμενη στό σύστημα ηλιακή ακτινοβολία κυρίως μικρού μήκους κύματος, πού αντιστοιχεί σέ 236 W/m-2 .

β) Εκπεμπόμενη από τήν γήινη επιφάνεια ακτινοβολία μεγάλου μήκους κύματος, πού αντιστοιχεί σέ 390 W/m-2.

Η αρχή διατήρησης της ενέργειας επιβάλλει ώστε η ακτινοβολία πού εγκαταλείπει τό σύστημα νά αντιστοιχεί σέ 236 W/m-2. Έτσι ενώ η ακτινοβολία πού εκπέμπεται από τήν γήινη επιφάνεια αντιστοιχεί σέ 390 W/m-2 η παρεμβολή τής ατμόσφαιρας τήν μειώνει σέ 236 W/m-2. Αυτή η μείωση τής μεγάλου μήκους κύματος ακτινοβολίας αναφέρεται σάν φαινόμενο θερμοκηπίου και οφείλεται στα αέρια της ατμόσφαιρας. Ειδικότερα το 90% τής κατακρατούμενης από τήν ατμόσφαιρα γήινης ακτινοβολίας οφείλεται στήν ύπαρξη των υδρατμών, τού διοξειδίου τού άνθρακος καί τών νεφών μέ ενεργότερο συστατικό τούς υδρατμούς. Τό υπόλοιπο 10% τής κατακράτησης οφείλεται στό όζον, τό μεθάνιο καί τό υποξείδιο τού αζώτου. Τά αέρια αυτά απορροφούν την εκπεμπόμενη από την Γή ακτινοβολία και την επανεκπέμπουν στο διάστημα. Επειδή όμως στην τροπόσφαιρα, πού αποτελεί το χαμηλότερο αλλά και πυκνότερο στρώμα της ατμόσφαιρας, η θερμοκρασία ελαττώνεται με το ύψος, η απορρόφηση γίνεται από τά κατώτερα και θερμότερα στρώματα, τά οποία την εκπέμπουν σε ανώτερα και ψυχρότερα. Εξ αιτίας αυτού τά αέρια αυτά εκπέμπουν τελικά προς το διάστημα μικρότερη ακτινοβολία από αυτή πού δέχονται από την γήινη επιφάνεια. Έτσι κατακρατούν μέρος αυτής της ακτινοβολίας και αυτό ακριβώς συνιστά το φαινόμενο θερμοκηπίου. Ο όρος καθιερώθηκε από τις αρχές του 19ου αιώνα, αλλά από τά μέσα της δεκαετίας του 1950 συνδέθηκε με τις κλιματικές αλλαγές και την παγκόσμια θέρμανση.

Ακριβώς το όνομά του το φαινόμενο αυτό το πήρε από τά θερμοκήπια των φυτών όπου πάλι οι καλλιέργειες καλύπτονται με υλικό πού επιτρέπει μέν την είσοδο της μικρού μήκους κύματος ηλιακής ακτινοβολίας, αποτρέπει όμως την διαφυγή της μεγάλου μήκους κύματος γήινης ακτινοβολίας. Η ενέργεια των ακτινοβολιών αυτών εγκλωβίζεται στο χώρο του θερμοκηπίου, με αποτέλεσμα την θέρμανση του αέρα και την επίτευξη συνθηκών ταχείας και πρόωρης αναπτύξεως των φυτών. Στην παρακάτω εικόνα φαίνονται αρκετά παραστατικά η επιπίπτουσα ηλιακή ακτινοβολία και η τύχη της σε σχέση μέ το στρώμα του διοξειδίου του άνθρακος, το οποίο αποτελεί σημαντικό ρύπο ανθρωπογενούς προέλευσης, προϊόν καύσεως σε αυτοκίνητα και βιομηχανίες. Στήν διπλανή της φαίνεται τό μόριο τού διοξειδίου, αποτελούμενο από ένα άτομο άνθρακα καί δύο άτομα οξυγόνου, καί πώς συμπεριφέρεται όταν πέφτει πάνω του υπέρυθρη ακτινοβολία.

Παγίδευση τής ακτινοβολίας από στρώμα διοξειδίου τού άνθρακα

Τήν μεγαλύτερη συνεισφορά στό φαινόμενο Θερμοκηπίου έχουν κατά σειρά οι υδρατμοί, τό διοξείδιο τού άνθρακος καί τά νέφη, πού δέν προέρχονται κατ' ανάγκη απ΄τίς ανθρώπινες δραστηριότητες. Συνεπώς τό φαινόμενο θερμοκηπίου είναι φυσικό φαινόμενο. Βεβαίως οι ανθρώπινες δραστηριότητες έχουν ως αποτέλεσμα τήν αύξηση τής συγκέντρωσης τών φυσικών αερίων τού θερμοκηπίου καθώς καί τήν έκλυση νέων ιχνοστοιχείων, όπως τούς χλωροφθοράνθρακες, αυξάνοντας έτσι τούς απορροφητές τής γήινης ακτινοβολίας καί μειώνοντας τήν εκπομπή της πρός τό διάστημα. Τελικά αυξάνει η διαθέσιμη ενέργεια στό σύστημα γήινη επιφάνεια - ατμόσφαιρα μέ συνέπεια τήν αύξηση τής επιφανειακής θερμοκρασίας. Δηλαδή οι ανθρώπινες δραστηριότητες, ενισχύουν τό φαινόμενο θερμοκηπίου, δέν τό προκαλούν. Η συσσώρευση κυρίως διοξειδίου τού άνθρακα στήν ατμόσφαιρα πραγματοποιείται από τήν εποχή τής Βιομηχανικής Επανάστασης τόν 18ο αιώνα. Ο Arrhenius τον επόμενο αιώνα μάλιστα συνέδεσε τήν αύξηση του διοξειδίου τού άνθρακα με την θέρμανση του πλανήτη.

	Στό σχήμα φαίνεται η αύξηση τής θερμοκρασίας τού αέρα σέ παγκόσμια κλίμακα. Προκύπτει αύξηση τής τάξης τού 0.8 βαθμούς Κελσίου κατά τήν διάρκεια τού περασμένου αιώνα.
	Στό διπλανό σχήμα φαίνεται η αύξηση τής συγκέντρωσης τού διοξειδίου τού άνθρακος από τό 1958 κυρίως λόγω τών ανθρωπίνων δραστηριοτήτων.

Ωστόσο η ενίσχυση αυτή του φαινομένου του θερμοκηπίου σε συνδυασμό με άλλες καταστρεπτικές παρεμβάσεις του ανθρώπου στον πλανήτη πού τον φιλοξενεί, συνιστά κίνδυνο ανατροπής της φυσικής οικολογικής ισορροπίας με συνέπειες, πού ήδη είναι ορατές για πολλούς επιστήμονες.

Οι παράγοντες πού ενισχύουν το φαινόμενο είναι οι πυρκαγιές των δασών, τά καυσαέρια των οχημάτων και των βιομηχανιών και η αλόγιστη καύση πετρελαίου και άνθρακα στις βιομηχανικές χώρες πού συσσωρεύουν κυρίως διοξείδιο του άνθρακος στην ατμόσφαιρα. Όλα αυτά συμβάλλουν στην εκδήλωση του γνωστού ως «πρόβλημα Παγκόσμιας Θέρμανσης». Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι μέχρι το τέλος του αιώνα η θερμοκρασία του πλανήτη μπορεί ν’ αυξηθεί κατά 1-4 βαθμούς Κελσίου εξ αιτίας των ανθρωπογενών ρύπων. Ήδη μάλιστα κάποιοι υποστηρίζουν ότι η μέση θερμοκρασία της επιφάνειας της Γής έχει αυξηθεί κατά 0.3 έως 0.8 βαθμούς Κελσίου κατά τά τελευταία 100 χρόνια.

Στον πίνακα πού ακολουθεί εμφαίνονται τά αέρια πού συμμετέχουν ενεργά στο Φαινόμενο Θερμοκηπίου, οι συγκεντρώσεις τους στην ατμόσφαιρα σε μέρη ανά εκατομμύριο(ppm) ή μέρη ανά δισεκατομμύριο(ppb) κατά το έτος 1750 και σήμερα, καθώς και η προέλευσή τους, φυσική ή ανθρωπογενής.

Αέρια Θερμοκηπίου	Συγκέντρωση τό 1750	Συγκέντρωση σήμερα	Ποσοστό μεταβολής	Προέλευση
Διοξείδιο του άνθρακα	280 ppm	360 ppm	29 %	Οργανική αποσύνθεση, Πυρκαγιές δασών, Ηφαίστεια, Καύσιμα Αποδασώσεις, κ.λ.π.
Μεθάνιο	0.70 ppm	1.70 ppm	143 %	Υγρότοποι, Οργανική αποσύνθεση, Τερμίτες, Φυσικό αέριο – πετρελαιοπηγές, Καύση βιομάζας, Ρυζοκαλλιέργειες, Κτήνη, Σκουπιδότοποι
Οξείδια αζώτου	280 ppb	310 ppb	11 %	Δάση, Λιβάδια, Ωκεανοί, Απορρίμματα, Καλλιέργειες, Λιπάσματα; Καύση Βιομάζας, Καύσιμα
χλωροφθοράνθρακες (CFCs)	0	900 ppt	-	Ψυγεία, Ψεκασμοί, Αεριωθούμενα, Απορρυπαντικά
Όζον	Άγνωστο	Ποικίλει	-	Δράση ηλιακής ακτινοβολίας επί μορίων Οξυγόνου και τεχνητή παραγωγή διά μέσου της φωτοχημικής αιθαλομίχλης

Στο παρακάτω διάγραμμα φαίνεται η συμμετοχή των ρύπων με ανθρωπογενή προέλευση στην ενίσχυση του φαινομένου του θερμοκηπίου.

Οι επιπτώσεις

Ως προς τις συνέπειες, οι πιο συζητημένες επιπτώσεις του φαινομένου είναι η ανύψωση της στάθμης των θαλασσών λόγω τήξεως των πάγων των πόλων και η ερημοποίηση εκτεταμένων περιοχών της εύκρατης ζώνης με μετακίνηση των ζωνών βροχόπτωσης από τον ισημερινό προς βορρά. Η σημαντική ανύψωση της στάθμης των θαλασσών (μερικά μοντέλα την εκτιμούν στα 65 εκατοστά μέχρι το τέλος του αιώνα) αυτονόητο είναι ότι θα οδηγήσει σε καταβύθιση ολόκληρων παράκτιων περιοχών συμπαρασύροντας και ολόκληρες πόλεις. Η ερημοποίηση, όπως και η λέξη δηλώνει, θα καταστήσει το έδαφος ακατοίκητο, αφού η λειψυδρία θα είναι φοβερή. Πέραν αυτών όμως οι επιπτώσεις της παγκόσμιας θέρμανσης ενδεχομένως θα είναι απρόβλεπτες τόσο στις κλιματικές επιπτώσεις όσο και στην ανακατανομή της ποιότητας των εδαφών. Άγνωστος επίσης είναι και ο τρόπος και βαθμός προσαρμογής του ζωικού και φυτικού βασιλείου στις νέες συνθήκες. Όλα αυτά βεβαίως θα οδηγήσουν σε αλυσιδωτά προβλήματα πού θα αφορούν όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας αφού όλα είναι συνυφασμένα με το περιβάλλον, το οποίο θα αλλάξει δραστικά.

Η λύση του προβλήματος βεβαίως λέγεται ‘ΗΠΙΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ’. Δηλαδή η χρήση της ηλιακής, της γεωθερμικής, της αιολικής, της βιομάζας αλλά και της πυρηνικής ενέργειας. Η αντικατάσταση των συμβατικών καυσίμων και η καθιέρωση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας είναι εφικτή στις μέρες μας, αφού η απαραίτητη τεχνολογία και τεχνογνωσία υπάρχουν. Εκείνο πού θα πρέπει να εξουδετερωθεί είναι τά τεράστια συμφέροντα των πετρελαϊκών πολυεθνικών εταιριών, πού καταδυναστεύουν τους λαούς.

Αλλά και πρίν ακόμα περάσουμε στην χρήση αυτών των μορφών ενέργειας, είναι δυνατόν να επιβραδύνουμε τουλάχιστον τις αρνητικές επιπτώσεις του φαινομένου, αρκεί τά κράτη να επιβάλλουν εκσυγχρονισμό των βιομηχανιών και των οχημάτων αλλά και περιορισμό της υπερκαταναλωτικής μανίας των πολιτών.

Επίλογος

Υποτίθεται ότι έχει γίνει αντιληπτός ο κίνδυνος και πολλά κράτη και διάφοροι φορείς έχουν ευαισθητοποιηθεί και είναι αισθητή μια κινητικότητα, η οποία μάλλον όμως θα οδηγήσει σε εμβαλωματικού χαρακτήρα λύση, παρά σε ριζική αντιμετώπιση του προβλήματος. Η απαισιοδοξία απορρέει από το γεγονός ότι άπαντες έχουν πρώτη προτεραιότητα το χρήμα ενώ η λήψη μέτρων σημαίνει κόστος. Έτσι ναι μέν συνέρχονται σε παγκόσμιες συσκέψεις με στόχο την προστασία του περιβάλλοντος, τά συμφέροντα όμως δεν επιτρέπουν την λήψη αποτελεσματικών μέτρων. Αναφέρουμε για παράδειγμα την παγκόσμια διάσκεψη σταθμό, του Ρίο Ιανέιρο της Βραζιλίας το 1992, όπου συνήλθαν 176 αρχηγοί κρατών και του Κιότο της Ιαπωνίας το 1997. Τά αποτελέσματα σίγουρα δεν ήταν τά αναμενόμενα, αφού οι μέν αναπτυγμένες χώρες και κυρίως οι Η.Π.Α. δεν διατίθενται να μειώσουν δραστικά τις εκπομπές καυσαερίων και να περιστείλουν την υπερκαταναλωτική μανία των πολιτών τους, οι δε υπό ανάπτυξη χώρες αρνούνται και αυτές να ανακόψουν τους καταστροφικούς για το περιβάλλον ρυθμούς ανάπτυξης, στην προσπάθειά τους να βελτιώσουν το δικό τους βιοτικό επίπεδο. Η μόνη λύση είναι η αναβάπτιση εκ νέου της ανθρωπότητας στις αξίες και ιδεώδη της κλασικής ελληνικής παιδείας, η οποία θα προκαλέσει αναθεώρηση τών προτεραιοτήτων των ανθρώπων. Κάτι τέτοιο όμως φαντάζει ουτοπικό.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ !! ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ

Σήμερα έλαβα το παρακάτω e-mail για το λάδι που χρησιμοποιούμε και πιστεύω ότι πρέπει να διαβαστεί από όλους!!!!!


''Ξέρεις που να ρίξεις το λάδι μετά από το μαγείρεμα στο σπίτι;
Ίσως ναι, αλλά πάντα είναι καλό να διαδίδουμε τέτοιου είδους πληροφορίες.
Ακόμα και αν δεν τηγανίζουμε πολύ, όταν το κάνουμε, ρίχνουμε συνήθως το
χρησιμοποιημένο λάδι στο νεροχύτη της κουζίνας.
Αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που μπορούμε να κάνουμε.Γιατί το κάνουμε? Γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει κανείς για να μας πει το σωστό τρόπο.Γι αυτό λοιπόν, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τοποθετούμε το λάδι σε ένα πλαστικόμπουκάλι (νερού,αναψυκτικού), να το κλείνουμε καλά και να το πετάμε στα κανονικά σκουπίδια..Και αυτό, γιατί ΕΝΑ ΛΙΤΡΟ ΛΑΔΙΟΥ ΜΟΛΥΝΕΙ ΣΧΕΔΟΝ ΕΝΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΛΙΤΡΑ ΝΕΡΟΥ,ποσότητα η οποία είναι ικανή να καλύψει τις ανάγκες ενός ατόμου σε νερό για 14χρόνια !!!.
Αν επιλέξεις να προωθήσεις αυτό το μήνυμα στους φίλους σου, το περιβάλλον θα σε ευγνωμονεί. Στο κάτω-κάτω είναι καλό για όλους μας!!!

Γιώργος Καρούντζος Χημικός. Μηχ., PhD Υπεύθυνος Περιβαλλοντικής Διαχείρισης''

Contrails - Νέφη αεροσκαφών

Ο Ιωαννης Παπαδοπουλος, πιλοτος στο επαγγελμα, εγραψε στην λιστα της HellasWeather το ακολουθο κειμενο για την καταρριψη του μυθου των "τοξικων νεφών" τύπου contrails:

CONTRAILS

Σχετικά με τα contrails, και επειδή αναφέρθηκε ότι προέρχονται από
συμπύκνωση των καυσαερίων, θα ήθελα να κάνω κάποια διευκρίνιση για
όσους μπορεί να το εκλάβουν λίγο λανθασμένα. Επειδή στην καθημερινή συνείδηση
μας θεωρούμε ως καυσαέρια κυρίως τις ενώσεις του άνθρακα, (ή του αζώτου
ή του θείου) που παράγονται κατά την καύση, τα συγκεκριμένα παράγωγα
δεν συμπυκνώνονται και δεν συμμετέχουν άμεσα στο σχηματισμό του λευκού
νέφους (ενδεχομένως να συμμετέχουν έμμεσα στη δημιουργία πυρήνων
συμπύκνωσης).
Κατά την καύση των υδρογονανθράκων, ένα κύριο καυσαέριο που παράγεται
είναι το νερό, και μάλιστα σε μεγάλες ποσότητες. Έτσι λοιπόν οι
υδρατμοί των καυσαερίων είναι αυτοί που συμπυκνώνονται και σχηματίζουν τα
νέφη/γραμμές. Είναι ακριβώς το ίδιο φαινόμενο που παρατηρούμε στις
εξατμίσεις των αυτοκινήτων κατά τις πολύ ψυχρές ημέρες, αυτό το μικρό
άσπρο συννεφάκι που βγαίνει από την εξάτμιση και διαλύεται πολύ
γρήγορα. Επίσης θα προσθέσω και κάτι άλλο που κατά τη γνώμη μου θα διαλύσει κάθε
υποψία.
Οι λευκές γραμμές που αφήνουν οι κινητήρες των αεροσκαφών δεν είναι
"λευκές" εξαρχής. Δηλαδή, η γραμμή των καυσαερίων που ακολουθεί το
αεροσκάφος γίνεται λευκή μετά από κάποια απόσταση (μικρή) πίσω από
αυτό. Αυτό συμβαίνει διότι η θερμοκρασία των εκατοντάδων βαθμών C που έχουν
τα καυσαέρια (οι υδρατμοί τους) δεν τους επιτρέπει να συμπυκνωθούν αμέσως.
Έτσι, μεσολαβεί ένα μικρό χρονικό διάστημα κατά το οποίο τα καυσαέρια
θα πρέπει να απωλέσουν τη μεγάλη θερμότητα τους. Αυτό επιτυγχάνεται κυρίως
με την εκτόνωση της πίεσης τους (δηλαδή αδιαβατικά*), και
συμπληρωματικά από τη μίξη τους με τον περιβάλλοντα πολύ ψυχρό αέρα. Όταν λοιπόν η
θερμοκρασία των υδρατμών φτάσει κοντά στο σημείο δρόσου του
ατμοσφαιρικού αέρα μέσα στον οποίο βρίσκονται, δημιουργείται το
συννεφάκι.

*Τα καυσαέρια εξέρχονται των κινητήρων σε κατάσταση πολύ υψηλής
συμπίεσης. Κατά την έξοδο τους βρίσκονται σε ένα αέριο περιβάλλον
εξαιρετικά χαμηλής πίεσης και εκτονώνονται πολύ γρήγορα. Αυτή η ισχυρή
πτώση πίεσης προκαλεί την αδιαβατική ψύξη τους.

Έτσι λοιπόν, εάν το άσπρο ήταν μία άλλη ουσία, αυτή θα εμφανιζόταν
αμέσως. Επίσης, εάν το άσπρο ήταν μία άλλη ουσία, αυτή θα εμφανιζόταν
πάντοτε, ανεξαρτήτως ύψους (σας διαβεβαιώ ότι δεν πατάω κάποιο ειδικό
κουμπάκι όταν πετάμε ψηλά...).

Για να κλείσω το θέμα όσο αφορά εμένα στη παρούσα στιγμή, και για να
μην είμαι δογματικός προς την άλλη πλευρά, θα ήθελα να πω ότι οι
επεξηγήσεις που δίνω σχετίζονται με το μύθο ότι οι άσπρες γραμμές είναι αυτό το
κάτι άλλο το <σατανικό>. Οι άσπρες γραμμές δεν είναι. Θεωρητικά τουλάχιστον,
θα μπορούσαν τα καυσαέρια να περιέχουν οτιδήποτε <σατανικό>, αυτό όμως
ας είμαστε απόλυτα βέβαιοι ότι δεν θα υπήρχε περίπτωση να φαίνεται με
γυμνό μάτι...

Μία ακόμα φρέσκια φωτό το ίδιο πρωινό της 29ης Φεβρουαρίου. Πριν από
μερικές ώρες ο αεροχείμαρος του Ατλαντικού μας είχε ωθήσει με ταχύτητα
που έφτασε μέχρι και τους 180 κόμβους! Πάνω από τη Γαλλία στα 37.000
πόδια κατά το δρόμο της επιστροφής. Δύο διασταυρωθέντα contrails στο
βάθος που στο εγγύτερο πλάνο έχουν ήδη απλωθεί σημαντικά. Ο ήλιος δεν
έχει βγει ακόμα πάνω από τον ορίζοντα, και το φεγγαράκι αστράφτει πάνω
δεξιά. Εικόνες που αποζημιώνουν το ξενύχτι!     
http://farm3.static.flickr.com/2330/2303264310_966deee619_o.jpg


Τον ευχαριστώ θερμα για την παραχώρηση του κειμένου.

Temperature anomaly

Ενα χωριό στην Αλάσκα...

....«βάζει χέρι» σε 20 ενεργειακούς γίγαντες

Ενα μικρό παράκτιο χωριό στην Αλάσκα στέλνει τώρα σε ομοσπονδιακό δικαστήριο πέντε πετρελαϊκές εταιρείες, 14 εταιρείες παροχής ηλεκτρικού ρεύματος και τη μεγαλύτερη επιχείρηση λιθάνθρακα της χώρας, επιρρίπτοντάς τους ευθύνες για τη συμβολή τους στα δεινά που το έπληξαν, καθώς το χωριό αυτό υποχρεώνεται να μεταφερθεί ουσιαστικά, μετά τις πλημμύρες που προκάλεσε η βίαιη αλλαγή του αρκτικού κλίματος.

Η αγωγή που κατέθεσαν δικηγόροι για το χωριό Κιβαλίνα ( φιλοδοξεί να γίνει τροχοπέδη για εταιρείες όπως οι ΒΡ America, Chevron, Peabody Energy, Duke Energy και Southern όσον αφορά τη συμβολή τους στην ένταση του φαινομένου του θερμοκηπίου με την εκπομπή εκατομμυρίων τόνων αερίων που ευθύνονται για το φαινόμενο ή, στην περίπτωση της Peabody, για τα μεγάλα ποσοστά άνθρακα. Ταυτόχρονα, οι εταιρείες αυτές μαζί με τις ExxonMobil, American Electric Power και ConocoPhilips κατηγορούνται για συνωμοσία.

«Εγινε μια μακρά εκστρατεία από εταιρείες παροχής ενέργειας και παραγωγής άνθρακα και πετρελαίου, με σκοπό τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης σε σχέση με την επιστημονική προσέγγιση του φαινομένου υπερθέρμανσης του πλανήτη», αναφέρεται στην αγωγή. Η εκστρατεία αυτή συνέβαλε στο να σχηματίσει ο κόσμος και τα θύματα που πλήττονται από τις συνέπειες του φαινομένου του θερμοκηπίου λανθασμένη εντύπωση, αφού πείσθηκαν εν πολλοίς βασιζόμενοι σε παραπλανητικά στοιχεία που τους προσφέρθηκαν απλόχερα ότι όλη αυτή η διαδικασία δεν οφείλεται στον άνθρωπο, ενώ στην πραγματικότητα συμβαίνει το αντίθετο. Η Κιβαλίνα, ένα χωριό 400 κατοίκων σε έναν ύφαλο μεταξύ της Θάλασσας Τσούκτσι και δύο ποταμών, χτυπήθηκε ανηλεώς από κύματα που σε παλιότερες, πιο ψυχρές περιόδους, μπλοκάρονταν από τους πάγους της θάλασσας. Η καταστροφή που συντελέστηκε προκάλεσε διάβρωση σε μεγάλη κλίμακα και σήμερα σπίτια και κάθε μορφής κτίρια κινδυνεύουν να βρεθούν στη θάλασσα. Το προϋπολογιζόμενο κόστος μεταφοράς του χωριού ανέρχεται σε 400 χιλιάδες δολάρια.

Πάντως, δύο παρόμοιες αγωγές που είχαν κατατεθεί, μία εναντίον έξι αυτοκινητοβιομηχανιών και η δεύτερη εναντίον επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας, απορρίφθηκαν από τους ομοσπονδιακούς δικαστές, οι οποίοι επικαλέστηκαν το γεγονός ότι πρόκειται για πολιτικές υποθέσεις και τώρα έχει ασκηθεί έφεση.

January 2008 - 4 sources say “globally cooler” in the past 12 months

January 2008 was an exceptional month for our planet, with a significant cooling, especially since January 2007 started out well above normal.

January 2008 capped a 12 month period of global temperature drops on all of the major well respected indicators. I have reported in the past two weeks that HadCRUT, RSS, UAH, and GISS global temperature sets all show sharp drops in the last year.

Here are the 4 major temperature metrics compared top to bottom, with the most recently released at the top:
UK’s Hadley Climate Research Unit Temperature anomaly (HadCRUT) Dr. Phil Jones:







The purpose of this summary is to make it easy for everyone to compare the last 4 postings I’ve made on this subject.

I realize that not all the graphs are of the same scale, so my next task will be to run a combined graphic of all the data-sets on identical amplitude and time scales to show the agreements or differences such a graph would illustrate.

UPDATE: that comparison has been done here

Here is a quick comparison and average of ∆T for all metrics shown above:

Source: Global ∆T °C Had
CRUT - 0.595
GISS - 0.750
UAH - 0.588
RSS - 0.629
Average: - 0.6405°C


For all four metrics the global average ∆T for January 2007 to January 2008 is: - 0.6405°C

This represents an average between the two lower troposphere satellite metrics (RSS and UAH) and the two land-ocean metrics (GISS and HadCRUT). While some may argue that they are not compatible data-sets, since they are derived by different methods (Satellite -Microwave Sounder Unit and direct surface temperature measurements) I would argue that the average of these four metrics is a measure of temperature, nearest where we live, the surface and near surface atmosphere.

UPDATE AND CAVEAT:

The website DailyTech has an article citing this blog entry as a reference, and their story got picked up by the Drudge report, resulting in a wide distribution. In the DailyTech article there is a paragraph:

“Anthony Watts compiled the results of all the sources. The total amount of cooling ranges from 0.65C up to 0.75C — a value large enough to erase nearly all the global warming recorded over the past 100 years. All in one year time. For all sources, it’s the single fastest temperature change ever recorded, either up or down.”

I wish to state for the record, that this statement is not mine: “–a value large enough to erase nearly all the global warming recorded over the past 100 years”

There has been no “erasure”. This is an anomaly with a large magnitude, and it coincides with other anecdotal weather evidence. It is curious, it is unusual, it is large, it is unexpected, but it does not “erase” anything. I suggested a correction to DailyTech and they have graciously complied.

Δηλαδή, με λίγα λόγια, η πτώση της μέσης θερμοκρασίας στην Γή τον τελευταίο χρόνο εξαλείφει σχεδόν όλη την θέρμανση που προέκυψε τα τελευταία 100 χρόνια, συγκεκριμένα 0.7 oC όσο περίπου είναι και η πτώση.
Πρόκειται για την μεγαλύτερη μεταβολή της μέσης θερμοκρασίας της Γης που έχει σημειωθεί ποτέ μέσα σε διάρκεια ενός έτους, είτε προς τα πάνω είτε προς τα κάτω.

Planet Earth - Real Time!

Live Satellite image!

New images every 15'. Special thanks to EUMETSAT!

My Weather Videos

Time lapse - Pelion 16/6/07 - Volos

A time lapse video created a day with great interest for the individual movement of air masses in the atmosphere!






The best lightinings in Volos the year 2006!

During the summer 2006, 14 strong thunderstorms occured at our area, giving this spectacular show!